«اقتصاد و فرهنگ دریک جامعه همواره درکنش متقابل‌اند و می‌توانند یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهند.فرهنگ و سیاست‌های فرهنگی می‌توانند مایه موفقیت سیاست‌های اقتصادی در جوامع شوند و یا اینکه زمینه موفقیت این سیاست‌ها را فراهم نکنند؛ بنابراین، به منظور موفقیت سیاست‌های اقتصادی و یا هر سیاست دیگری در کشور لازم است به تقویت و توسعه مسائل فرهنگی دست زد.

آزاد احمدی در مقاله‌ای با عنوان «تأثیرات متقابل فرهنگ و اقتصاد در جامعه» که در نشریه‌ رشد آموزش علوم اجتماعی، منتشر شده است به بررسی رابطه میان سیاست های فرهنگی و اقتصادی در جامعه و نقشی که این سیاست‌ها در عرصه اقتصادی بر عهده خواهند داشت، پرداخته است؛ آنچه در اینجا می‌خوانیم، خلاصه‌ای است از مقاله مذکوز؛

در بخشی از این مقاله، نگارنده به تفکیک به تعریف سیاست فرهنگی و سیاست اقتصادی پرداخته شده است. سیاست های فرهنگی مجموعه‌ای از تصمیمات کلان و چهارچوب‌های قانونی خاصی هستند که حکومت‌ها برای حفظ و استقرار شرایط فرهنگی- اجتماعی مطلوب و مناسب برای پیشبرد اهداف فرهنگی خود درجامعه اتخاذ می کنند.

نگارنده اصول سیاست‌های فرهنگی را در ۲۴ بخش به ایجاز معرفی کرده است که از جمله آنها شناخت جامع فرهنگ و مدنیت  اسلام و ایران، ترویج اخلاق و معارف اسلامی و معرفی شخصیت ها و عظمت‌های تاریخ اسلام و ایران، تقویت تفکر و تعقل و قدرت نقادی و انتخاب در عرصه‌ی تلاقی و تعارض افکار، بازشناسی و ارزیابی مواریث و سنن تاریخی و ملی در عرصه های متفاوت دینی، علمی و ادبی، هنری و فرهنگ عمومی، نگاهبانی از مواریث اسلامی و ملی و حفظ و احیای دستاورد های مثبت و ارزشمند تمدن اسلام درایران است.

اما سیاست های اقتصادی درقالب برنامه مدونی که برای مدت زمان خاصی طراحی شده اند، تعریف می شوند. نگارنده براین باور است که بدون توجه همزمان به دو بخش سیاست اقتصادی و سیاست فرهنگی، نمی توان به توسعه ی اقتصادی دست یافت. پس لازم است از طریق ارتقای فرهنگ عمومی جامعه در مسائل اقتصادی، مانند بهره برداری ازمنابع،طرز مصرف و … به پیشرفت سیاست های اقتصادی کمک بیشتری کرد. براین اساس حوزه ای به نام اقتصاد فرهنگ شکل گرفته است.

هرجامعه ای دارای سه بعد سیاست، فرهنگ و اقتصاد است که باهم ارتباط متقابلی دارند. درساختار جامعه، سیاست پایگاه هم بستگی تمایلات اجتماعی است. فرهنگ مرحله ای است که درآن پذیرش نسبت به یک گرایش پیدا می شود و این پذیرش در سه سطح پذیرش مفاهیم ارزشی، پذیرش مفاهیم نظری و پذیرش مفاهیم کاربردی صورت می گیرد.

پس فرهنگ بیانگر نظام فکری جامعه است. اما حوزه اقتصاد دایره وسیعی است که با تمامی ابعاد جامعه ارتباط دارد.اقتصاد پایگاه تعاون اجتماعی است و علاوه بر آن برابر با نظام تجربه های کاربردی انسان به حساب می آید. درتعریف اقتصاد فرهنگ سه سطح وجودارد؛ سطح محوری ،کلان و خرد، در سطح خرد منابع مالی به فعالیت های فرهنگی تخصیص داده می شود، نکته مهم اقتصاد فرهنگ این است که باید برای تخصیص منابع به فعالیت ها از الگوی مناسبی پیروی کرد و برای هریک از حوزه ها به تناسب همان حوزه، هزینه صرف نمود.

درسطح کلان، اقتصاد فرهنگ به عنوان یک وسیله ارتباطی در نظر گرفته می شود و تمامی ابزارهای رسانه ای جامعه امروز را در برمی گیرد؛ مثل کتاب، سینما و مطبوعات. اما اقتصاد فرهنگ در سطح محوری یعنی مجموعه امکاناتی که برای جریان پیدا کردن جهت گیری های فرهنگی به کاربرده می شود. این امکانات نیروی انسانی و ابزار دردسترسی هستند که باید درخدمت حوزه فرهنگ قرار گیرند.

بنابر جمع بندی نویسنده، اقتصاد در بستر فرهنگ پرورش می یابد و فرهنگ در اقتصاد جاری می شود و برای رسیدن به توسعه همه-جانبه و پایدار، بدون هماهنگی این سطوح نمی توان موفق بود.